Dopiero w 1928 roku produkcja Żubrówki, wedle nieco zmodyfikowanej receptury, przede wszystkim ze względu na dostępność turówki, została przeniesiona do Białegostoku, a następnie w 1936 roku do Brześcia. To właśnie wtedy do każdej butelki żubrówki zaczęto wkładać źdźbło trawy żubrowej, by nadać jej niepowtarzalnego zapachu kumaryny, przypominającego świeże siano. Przez cały okres PRL Żubrówka produkowana była w białostockim Polmosie, stająs się towarem eksportowym i dumą polskiego alkoholiarstwa.
Wprowadzając na rynek naszą Kniejówkę postanowiliśmy wrócić do korzeni wódki na trawie żubrowej, do pierwotnej receptury, wedle ktorej była ona produkowana w latach międzywojnia w naszej wytwórni, jeszcze bez charakterystycznego źdźbła trawy w butelce.
Nasza Kniejówka powstaje z żytniego spirytusu rektyfikowanego, który jest mieszany z wywarem z turówki wonnej. Proces maceracji przebiega w dwóch etapach – wodnym i alkoholowym, a powstała esencja jest sezonowana i oczyszczana z osadów i możliwych zanieczyszczeń.