Na początku XIX wieku innowacje techniczne umożliwiły taikże wytwarzania wódki z ziemniaków. Jedna z najnowocześniejszych destylarni w Polsce powstała w 1823 roku. Tego samego roku ruszyła w niej produkcja wódki „Wyborowa”, który to trunek uznany przez gazetę „Izys Polska czyli Dziennik Umiejętności, Wynalazków, Kunsztów i Rękodzieł” za najlepszą wódkę w Polsce. Otworzył ją polski Żyd Hartwig Kantorowicz w Poznaniu. W fabryce tej po raz pierwszy na terenach polskich zastosowano aparat Pistoriusa, który pozwalał na uzyskanie w czasie jednej operacji (a nie trzech, jak to czyniła konkurencja) spirytusu o mocy do 85%.
W XIX wieku na rozdartych między zaborcze państwa ziemiach polskich działały także inne znane gorzelnie, jak np. fabryka polskich wódek i likierów Jakuba Haberfelda w Oświęcimiu, fabryka wódek J. Prochownik w Poznaniu, czy też fabryka Hrabiów Potockich w Łańcucie.
W takim oto pejzażu i zacnym towarzystwie zadebiutowała pod koniec XIX wieku założona przez grupę polskich przedsiębiorców Warszawska Wytwórnia Wódek Koneser, właściwie zwana wtedy Rektyfikacją Warszawską i współdziałająca ściśle z kontrolowanym przez zaborczą, carską administrację rosyjskim Warszawskim Skarbowym Składem Win.